Leven of overleven
Je hele leven, van wieg tot graf, bestaat uit het opdoen van levenservaring. De omgeving (familie, werk, school, vrienden, de maatschappij e.d.) zorgt ervoor dat je je houdt aan de norm: ongeschreven regels waaraan je zou moeten voldoen.
Deze norm krijgt vaak voorrang boven de eigen gevoelens en verlangens. Mensen passen zich aan: eigen grenzen worden overschreden, eigen ruimte wordt opgegeven, de omgeving wordt gepleased.
Mensen zijn zó gewend geraakt aan het wegcijferen van hun eigen gevoelens en verlangens ten gunste van de norm, dat ze niet in de gaten hebben dat ze ‘binnenstebuiten’ zijn gaan leven. Werkelijke gevoelens en emoties worden onbewust weggestopt.
Overlevingsmechanismen
Om zich staande te houden en om te voldoen aan de norm worden overlevingsmechanismen ingezet. Voorbeelden daarvan zijn:
Disbalans
Je leeft ‘binnenstebuiten’, op een manier waarop je dénkt dat de buitenwereld van je verwacht. Er is disbalans ontstaan in denken en voelen, waardoor je niet lekker in je vel zit en je je eigen kern bent kwijtgeraakt. Je hebt je eigen unieke kleur opgeven. Op termijn kan dit leiden tot klachten (fysiek, mentaal en emotioneel) en ziekte.
Noodzakelijk
‘Helemaal-ik’ is dus niet egoïstisch, maar noodzakelijk om je eigen unieke kleur te behouden. Om gezond te blijven. ‘Helemaal-ik’ betekent dat je jezelf (wat wil, voel, denk ik) serieus neemt en daar gehoor aan geeft.
Helemaal-ik = authenticiteit = 100% zijn wie jij wilt zijn.
De volgende afbeeldingen geven dat heel mooi weer:
